Reklama WKN-1

Wskaźniki narzutów [WKN]

Reklama WKN-2

W kosztorysowaniu budowlanym, narzuty to procentowe dodatki doliczane do kosztów bezpośrednich lub/i pośrednich, które mają na celu odzwierciedlenie rzeczywistych kosztów realizacji robót budowlanych oraz zabezpieczenie interesów wykonawcy. Najważniejszymi wskaźnikami narzutów (WKN) są:

-koszty pośrednie,

-zysk,

-koszty zakupu materiałów.

Każdy z tych elementów pełni inną funkcję i odnosi się do innego zakresu kosztów.

Koszty pośrednie to nic innego jak nakłady ponoszone przez wykonawcę, które nie są bezpośrednio związane z konkretną pozycją robót, ale są niezbędne do ich przeprowadzenia. Są to wszelkie wydatki związane z organizacją budowy, utrzymaniem zaplecza, wynagrodzeniem dla kierownictwa robót, prowadzeniem dokumentacji budowy czy zapewnieniem bezpieczeństwa i higieny pracy, dodatki pracownicze. Koszty te obejmują również część kosztów administracyjnych firmy, takich jak prowadzenie księgowości, działów zakupów czy zarządu. W praktyce koszty pośrednie nalicza się najczęściej jako procent od kosztów robocizny lub całkowitych kosztów bezpośrednich. Ich wysokość zależy od wielkości i charakteru inwestycji, a także od warunków realizacji i przyjętej metodyki kosztorysowania.

Zysk jest istotnym wskaźnikiem, który odzwierciedla wynagrodzenie wykonawcy za realizację danego zadania budowlanego. Zysk ma pokrywać ryzyko działalności gospodarczej, trudności organizacyjne, odpowiedzialność kontraktową i inne niewidoczne na pierwszy rzut oka aspekty prowadzenia działalności budowlanej. Wysokość zysku zależy między innymi od konkurencji rynkowej, rodzaju robót, skali inwestycji oraz specyfiki umowy. Zysk zazwyczaj wylicza się jako procent od sumy kosztów bezpośrednich i pośrednich, chociaż w niektórych uproszczonych kalkulacjach może być liczony wyłącznie od kosztów bezpośrednich.

Koszty zakupu to kolejny ważny narzut stosowany w kosztorysach. Dotyczą one wyłącznie pozycji materiałowych i obejmują wszystkie dodatkowe koszty związane z pozyskaniem, transportem, składowaniem i przygotowaniem materiałów do użycia na budowie. Do takich kosztów zaliczamy między innymi  opłaty za transport, rozładunek, magazynowanie, zabezpieczenie materiałów przed kradzieżą czy też straty powstałe w wyniku przechowywania. Należy też pamiętać o pracach związanych z likwidacją zaplecza budowy po zakończonych pracach. Koszty zakupu nalicza się jako procent od wartości materiałów.

Wszystkie wymienione narzuty pełnią istotną rolę w precyzyjnym określeniu kosztów inwestycji. Dzięki ich uwzględnieniu kosztorys nie jest jedynie sumą materiałów, robocizny i sprzętu, ale kompleksowym odzwierciedleniem pełnych kosztów ponoszonych przez wykonawcę w toku realizacji projektu. W zależności od rodzaju kosztorysu (inwestorski, ofertowy, powykonawczy), wartości narzutów mogą się różnić, a ich dokładne ustalenie wymaga znajomości warunków rynkowych oraz doświadczenia kosztorysanta.

Reklama

Rek-CPS-L

Reklama

Rek-CPS-P-G

Reklama

Rek-CPS-P-D

Reklama WKN-3

Na podstawie Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Technologii z dnia 20 grudnia 2021 r. w sprawie określenia metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego, obliczania planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno-użytkowym,

Rozdział 2

Metody i podstawy sporządzania kosztorysu inwestorskiego

§ 4.

1. Kalkulacja szczegółowa ceny jednostkowej polega na określeniu wartości poszczególnych jednostkowych nakładów rzeczowych (kosztów bezpośrednich) oraz doliczeniu narzutów kosztów pośrednich i zysku, według wzoru:

C_j = ∑ (n × c) + K_pj + Z_j

w którym poszczególne symbole oznaczają:

C_j – cenę jednostkową roboty podstawowej;

N – jednostkowe nakłady rzeczowe:

- robocizny – n_r,

- materiałów – n_m,

- pracy sprzętu – n_s;

c – cenę czynników produkcji:

- robocizny – C_r,

- ceny materiałów – C_m,

- ceny pracy sprzętu – C_s;

n × c – koszty bezpośrednie jednostki przedmiarowej robót, według wzoru:

n × c = (∑ n_r × C_r + ∑ n_m × C_m + ∑ n_s × C_s);

K_pj – koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót;

Z_j – zysk kalkulacyjny na jednostkę przedmiarową robót.

2. Koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót ustala się za pomocą wskaźnika narzutu kosztów pośrednich, według wzoru:

Kpj = [Wkp × (Rj + Sj)] / 100%

w którym poszczególne symbole oznaczają:

K_pj – koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót;

W_kp – wskaźnik narzutu kosztów pośrednich w %;

R_j – koszt robocizny na jednostkę przedmiarową robót;

S_j – koszt pracy sprzętu na jednostkę przedmiarową robót.

3. Zysk kalkulacyjny na jednostkę przedmiarową robót oblicza się jako iloczyn wskaźnika narzutu zysku i podstawy jego naliczania.

§ 5.

3. Ceny materiałów podaje się łącznie z kosztami zakupu.

4. Przy ustalaniu wskaźnika narzutów kosztów pośrednich i wskaźnika narzutu zysku przyjmuje się wielkości określone według danych rynkowych, w tym danych z zawartych wcześniej umów lub powszechnie stosowanych aktualnych publikacji, a w przypadku braku takich danych – według analizy indywidualnej.

5. Podstawę naliczania narzutu zysku ustala się w założeniach wyjściowych do kosztorysowania

W przypadku zamówień publicznych na roboty budowlane realizowanych zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych, metody i podstawy sporządzania kosztorysu inwestorskiego opisane w ww. rozporządzeniu jest obowiązkowe.

W przypadku inwestycji komercyjnych, ww. rozporządzenie nie jest obowiązkowe. Oznacza to, że inwestor prywatny ma swobodę wyboru metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego.

gdzie:

Kp -  KOSZTY POŚREDNIE do kosztów bezpośrednich robocizny i pracy sprzętu.
Z - ZYSK do sumy kosztów robocizny, pracy sprzętu i kosztów pośrednich.
Kz - KOSZTY ZAKUPU materiałów.

Obserwuj na:

Na skróty

731 833 543

info@kalkat.pl

Kontakt: